Ενόψει της κατάληξης της μεγάλης μάχης για το Νότιο Διάδρομο, αξίζει να θυμόμαστε ότι το αέριο που θα μεταφερθεί σε πρώτη φάση προς την Ευρώπη, είτε με τον ΤΑΡ, είτε με το Nabucco αντιστοιχεί μόλις στο 2% των συνολικών αναγκών της Γηραιάς Ηπείρου. Είναι δηλαδή μια ποσότητα πολύ μικρή συγκριτικά με την έκταση που έχει δοθεί στο όλο θέμα. Τι είναι όμως αυτό που προσδίδει μια κάπως μεγαλύτερη σημασία σε αυτό το 2%;
Καταρχήν έχουμε το γεγονός ότι εισέρχεται μια νέα πηγή προμήθειας, το Αζερμπαϊτζάν, στην ευρωπαϊκή αγορά. Μπορεί οι ποσότητες να είναι μικρές αρχικά, αλλά στο απώτερο μέλλον προβλέπεται να αυξηθούν σημαντικά, ιδίως αν συμμετάσχουν και άλλοι παραγωγοί, όπως το Ιράκ ή ακόμα και το Τουρκμενιστάν με τις δικές τους εξαγωγές. Ενδεχομένως, αυτή η προοπτική σήμερα φαντάζει απομακρυσμένη, αλλά η Ε.Ε. γνωρίζει ότι «τρώγοντας έρχεται η όρεξη» και θέλει να έχει έτοιμη μια βασική υποδομή.
